ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری

صندوق سرمایه گذاری خصوصی (PE) چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

یکی از مسائل اصلی که بسیاری از کسب و کارهای داخلی با آن مواجه اند مسئله تامین مالی است. بخشی از این مشکل به نظام بانکی مرتبط است ولی نمی توان تاثیر نهادهای مالی و عدم وجود سرمایه گذاران قابل اعتماد را در این زمینه نادیده گرفت. در سالهای گذشته نهادها و ابزارهای مالی ای برای رفع این مشکل بوجود آمده اند که هر کدام برای تامین مالی دسته ای از شرکت ها و کسب و کارها تعبیه شده اند. یکی از این نهادهای مالی صندوق سرمایه گذاری خصوصی یا private equity و به اختصار (PE) ها هستند. حال این سوال پیش می آید که صندوق سرمایه گذاری خصوصی (PE) چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

صندوق سرمایه گذاری خصوصی (PE) چیست؟

صندوق‌ سرمایه گذاری خصوصی (به اختصار PE) ابزارهای سرمایه‌گذاری هستند که به وسیله شرکت‌های خصوصی و به نمایندگی از گروهی از سرمایه‌گذاران اداره می‌شوند. سرمایه این صندوق‌ها با این دیدگاه تامین می‌شود که بخشی از سهام شرکت‌های خصوصی تملک و سپس در یک بازه زمانی واگذار شود.

بیشتر صندوق‌های خصوصی در قالب یک مشارکت محدود با سرمایه ثابت تشکیل می‌شوند که اهداف سرمایه‌گذاری آنها از قبل کاملا تعیین نشده که از این جهت به آنها اصطلاحا (blind pool) گفته می‌شود. این صندوق‌های با سرمایه ثابت معمولا دارای طول عمر محدود هستند و از سرمایه‌گذاران می‌خواهند متعهد به تامین سرمایه صندوق برای تمام طول عمر صندوق (معمولا ۱۰ سال)، بدون حق بازخرید و یا برداشت باشند.

هرچند سرمایه‌گذاران در یک صندوق PE دیدگاه روشنی نسبت به نوع سرمایه‌گذاری‌های صندوق دارند (مثلا تملک شرکت‌های میان رده اروپایی) اما نقشی در انتخاب تک‌تک شرکت‌هایی که صندوق می‌خواهد در آنها سرمایه‌گذاری کند ندارند، که این در واقع همان مفهوم (blind pool) است.

البته اخیرا بازار ثانویه برای واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق‌های خصوصی در حال توسعه است که می‌تواند باعث نقدشوندگی برای سرمایه‌گذارانی که قصد فروش منافعشان در یک صندوق خصوصی را دارند شود.

این بازار ثانویه در دهه گذشته به سرعت گسترش یافته که دلیل آن هم ایجاد صندوق‌های تخصصی است که برای خرید ثانویه واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق‌های خصوصی ایجاد شده‌اند. نمودار زیر تصویری از ارکانی که در ایجاد یک صندوق خصوصی با مشارکت محدود نقش دارند را نشان می‌دهد:

شرکت PE: شرکت PE شرکتی است که دارای متخصصینی در اجرای استراتژی‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر، رشدی و یا خریدهایتملکی (buyout) باشد. این شرکت سرمایه یک یا خانواده‌ای از صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی را جمع‌آوری کرده و به این صندوق‌ها از طریق دو شخصیت حقوقی مجزا اما وابسته یعنی شریک مدیریتی (GP) و مدیر سرمایه‌گذاری، ارائه مشاوره می‌دهد.

شرکت PE معمولا تمامی پست‌های کلیدی و سمت‌های تصمیم‌گیری در بخش شریک مدیریتی (GP)و مدیر سرمایه‌گذاری در تمامی صندوق‌هایی که خودش تاسیس می‌کند را در اختیار می‌گیرد. تاسیس این شخصیت‌های حقوقی مجزا، شرکت PE را از تعهدات مربوط به صندوق PE و یا ادعاهایی که بر علیه آن صندوق انجام می‌شود مصون نگه می‌دارد.

شرکای سرمایه‌گذار(LP): ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران و یا LP ها بخش عمده‌ای از سرمایه صندوق خصوصی را تامین می‌کنند. شرکای سرمایه‌گذار صرفا به عنوان سرمایه‌گذاران غیرفعال مشارکت می‌کنند و تعهدات هرکدام آنها نیز به اندازه سرمایه‌ای است که به صندوق متعهد شده‌اند.

این نوع از سرمایه‌گذاران شامل صندوق‌های بازنشستگی خصوصی و عمومی،‌ خیریه‌ها، بیمه‌ها،‌ بانک‌ها، شرکت‌ها، افراد ثروتمند و فراصندوق‌ها (fund of funds) می‌شودLP ها فقط سرمایه‌گذار هستند و نمی‌توانند در عملیات روزانه و یا مدیریت صندوق و یا شرکت‌هایی که در آنها سرمایه‌گذاری شده‌است دخالت کنند مگر اینکه خطر از دست دادن ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری مسئولیت محدودشان را بپذیرند.

این نوع از سرمایه‌گذاران به طور حقوقی متعهدند که سرمایه لازم برای سرمایه‌گذاری را در هنگام فراخوان صندوق پرداخت کرده و در مقابل سهمی از سرمایه صندوق را در هنگام انجام یک خروج موفق از سرمایه‌گذاری‌های صندوق دریافت کنند.

شریک مدیریتی (GP): شریک مدیریتی یک صندوق به طور عمده مسئول همه جنبه‌های مرتبط با مدیریت صندوق است و نوعی از مسئولیت امانت‌داری و متولی‌گری را برعهده دارد که در نتیجه عملکردش در صندوق تنها باید در جهت منافع سرمایه‌گذاران صندوق باشد.

این شریک فراخوان واریز سرمایه تعهد شده توسط شرکای سرمایه‌گذار را انجام می‌دهد و همه سرمایه‌گذاری‌ها و خروج از سرمایه‌گذاری‌های صندوق را در راستای وکالتی که به موجب قرارداد مشارکت محدود در اختیار دارد انجام می‌دهد.

شریک مدیریتی ممکن است بعضی از وظایف مدیریت را به «مدیر سرمایه‌گذاری» و یا به کمیته سرمایه‌گذاری یک شرکت PE تفویض کند، اما در هر حال مسئولیت بدهی‌ها و تعهدات صندوق کاملا و به تنهایی برعهده او است و به طور قراردادی ملزم است که سرمایه صندوق را در راستای وکالتی که از سرمایه‌گذاران دارد سرمایه‌گذاری کند.

شریک مدیریتی و همین‌طور شرکا و متخصصین کلیدی شرکت PE متعهدند بخشی از سرمایه صندوق را تأمین کنند، از این طریق منافع ایشان با منافع شرکای سرمایه‌گذار گره می‌خورد. سهم شریک مدیریتی از کل سرمایه تأمین شده صندوق معمولا بین یک تا پنج درصد است و به ندرت از ۱۰ درصد تجاوز می‌کند.

مدیر سرمایه‌گذاری: در عمل این مدیر سرمایه‌گذاری است که عملیات روزمره صندوق خصوصی را مدیریت می‌کند. این مدیر سرمایه‌گذاری است که فرصت‌های سرمایه‌گذاری بالقوه را ارزیابی کرده و خدمات مشاوره‌ای را به شرکت‌های موجود در سبد سرمایه‌گذاری صندوق ارائه می‌دهد و فرآیند حسابرسی و گزارش‌دهی صندوق را مدیریت می‌کند و در مقابل این خدمات کارمزد مدیریت از صندوق می‌گیرد.

کارمزد مدیریت معمولا حدود ۱.۵ تا دو درصد سرمایه تعهد شده در طول دوره سرمایه‌گذاری صندوق است و در پایان دوره سرمایه‌گذاری بر اساس میزان سرمایه‌گذاری انجام شده دوباره محاسبه شده و ممکن است به نرخ پایین‌تری کاسته شود.

شرکت‌های موجود در سبد سرمایه‌گذاری: صندوق در طول عمر خودش، ممکن است در شرکت‌های محدودی سرمایه‌گذاری کند که بین ۱۰ تا ۱۵ عدد به طور متوسط خواهد بود که تشکیل‌دهنده سبد سرمایه‌گذاری صندوق است. توانایی یک شرکت PE برای فروش سهامش در این شرکت‌ها با یک میزان قابل توجه سود و بعد از سه تا هفت سال دوره نگهداشت آنها، تعیین‌کننده موفقیت و یا شکست آن صندوق خواهد بود.

به طور کلی از دیدگاه یک شرکت PE و مجموعه‌های وابسته به آن، کسب‌وکار صندوق خصوصی به دو رابطه ساده و مجزا فروکاسته می‌شود: از یک طرف وظایف متولی‌گری شرکت نسبت به شرکای سرمایه‌گذاری (LP) و از طرف دیگر تعامل آن با کارآفرینان، صاحبان کسب‌وکارها و تیم‌های مدیریتی در شرکت‌های موجود در سبد سرمایه‌گذاری. ایجاد حسن شهرت مبنی بر ارتباط حرفه‌ای و ارزش افزا باعث می‌شود که دسترسی به هر دو بخش یعنی تامین مالی و فرصت‌های سرمایه‌گذاری برای شرکت PE تضمین شود.

موضوع فعالیت صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی

موضوع فعالیت صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی، جمع‌‌آوری منابع مالی و تخصیص عمده آن به سرمایه‌‌گذاری در سهام و سهم‌الشرکه شرکت‌ها با موضوع فعالیت‌های از قبل تعیین شده‌است. سرمایه‌گذاری صندوق در شرکت‌های سرمایه‌پذیر با هدف کسب و حفظ کنترل ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری شرکت و هدایت سیاست‌های مالی و عملیاتی آن به منظور تحقق اهداف مورد نظر و سپس خروج از شرکت سرمایه‌پذیر می‌باشد.

این مقاله را حتما بخوانید: صندوق سرمایه گذاری طلا چیست؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی در چه شرکت‌هایی می‌توانند وارد شوند؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی از امکان سرمایه‌گذاری در شرکت‌های غیرسهامی عام نیز برخوردارند. همچنین بر اساس ضوابط تعیین شده، بستر حمایت از شرکت‌های سهامی عام پذیرفته نشده در بورس، شرکت‌های پذیرفته شده در بازار شرکت‌های کوچک و متوسط فرابورس ایران و شرکت‌هایی که شرایط پذیرش در بورس را از دست داده‌اند نیز از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی فراهم شد. مضافا اینکه شرکت‌هایی که در دو سال گذشته مشمول موضوع ماده ۱۴۱ اصلاحیه قانون تجارت شده‌اند نیز تحت شرایطی می‌توانند از حمایت صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی بهره‌مند شوند.

حداقل سرمایه صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی چقدر باید باشد؟

حداقل سرمایه صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی مبلغ ۵۰۰ میلیارد ریال تعیین شد. دوره فعالیت در نظر گرفته شده برای این صندوق‌ها حداکثر به مدت 7 سال است که ۴ سال ابتدایی آن بعنوان دوره سرمایه‌گذاری صندوق تعیین می‌شود.

حداقل مبلغ جهت سرمایه گذاری در صندوق‌های ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاری خصوصی چقدر است؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی از منظر ماهیت و کارکرد با صندوق‌های سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار متعارف فعال در بازار سرمایه، تفاوت‌های بنیادین دارند و چارچوب و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی، منجر به ایجاد ریسک‌های بالاتر در این صندوق‌ها می‌شود، بنابراین متقاضیان سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها باید پس از مطالعه جزئیات اساسنامه و امیدنامه صندوق، فرم بیانیه پذیرش ریسک را جهت سرمایه‌گذاری در صندوق تکمیل کنند. همچنین حداقل میزان سرمایه‌گذاری هر سرمایه‌گذار در صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی، هزار میلیون ریال تعیین شده‌است.

ویژگی های صندوق سرمایه گذاری ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری خصوصی

• مدیریت حرفه ای سرمایه های متوسط تا بزرگ: افرادی که تمایل دارند سرمایه هایشان در جایی غیر از سبدگردانی ها مدیریت شود و پولهایشان را صرفا در سهام سرمایه گذاری نکنند به این نوع از صندوق های سرمایه گذاری روی می آورند. حضور متخصصین و افراد حرفه ای باعث میشود که کسانیکه تجربه مدیریت شرکت و کسب و کارها را ندارند از مزایای رشد آنها بهره مند شوند و بازدهی های زیادی کسب کنند.
• محدود شدن مسولیت سرمایه گذاران تنها به مبلغ سرمایه گذاری شده: بنگاه داری و مالکیت شرکت ها به صورت تضامنی باعث میشود که مسئولیت هر کدام از صاحبان شرکت به اندازه مبلغ تمام بدهی شرکت باشد. وجود این صندوق ها اما باعث میشود که مسئولیت شرکا به اندازه مبلغ سرمایه گذاری باشد نه بیشتر.
• مدیریت ریسک پرتفوی افراد: ویژگی اصلی هر نوع صندوق تنوع در دارایی های آن صندوق و کاهش ریسک سرمایه گذاری است. صندوق های سرمایه گذاری خصوصی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این صندوق ها در تعداد زیادی از شرکت ها سرمایه گذاری میکنند و ریسک سرمایه گذاری را برای سهامداران کاهش میدهند.
• داشتن دیدگاه بلند مدت: این صندوق ها دید بلند مدت دارند و تا به الآن در بازار سرمایه نیزغیرقابل معامله بوده اند بنابراین برای افرادی مناسب اند که با دید بلند مدت اقدام به سرمایه گذاری میکنند و در این مدت به سرمایه خود نیازی ندارند.

صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی در ایران

در ایران اما دستورالعمل تاسیس و راه‌اندازی صندوق‌های خصوصی در سال ۹۷ توسط سازمان بورس و اوراق بهادار تهیه و ابلاغ شد. واحدهای این صندوق‌ها به شکل قابل معامله در بورس هستند، ساختار حاکمیت شرکتی آنها در قالب واحدهای ممتاز، که تشکیل‌دهنده مجمع صندوق هستند، و واحدهای عادی اداره می‌شود. تصمیمات سرمایه‌گذاری آن با مسئولیت مدیر صندوق، در چارچوب مصوب مجمع، و با کمک کمیته سرمایه‌گذاری، اتخاذ می‌شود.

سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم چیست؟

سرمایه گذاری در بورس روش های متفاوتی دارد.هر فردی که قصد سرمایه گذاری در بورس را دارد،باید این کار را بر اساس برخی معیارها انجام دهد.یک سرمایه گذار بورس باید قبل از سرمایه گذاری ابتدا شرایط خود را برای این کار بسنجد و برخی فاکتورها را بررسی نماید.این فاکتورها شامل میزان آشنایی فرد با بورس،سطح اطلاعات مالی فرد،میزان ریسک پذیری فرد،مقدار زمانی که می تواند به بررسی و تحلیل اختصاص دهد و همچنین مهارت های فرد در سرمایه گذاری و خرید و فروش سهام است.شما باید بعد از بررسی این فاکتورها تصمیم بگیرید که به چه روشی در بورس سرمایه گذاری کنید.در این مقاله قصد داریم روش های سرمایه گذاری در بورس را مورد بررسی قرار دهیم.به صورت کلی می توان گفت که شما برای سرمایه گذاریدر بورس می توانید به دو روش سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم وارد بورس شوید.

سرمایه گذاری مستقیم :

در روش سرمایه گذاری مستقیم شما شخصا اقدام به خرید و فروش سهام می نمایید.این کار به دلیل ماهیت نوسانی بورس نیاز به مهارت بالایی دارد.پس در وهله اول شما برای سرمایه گذاری مستقیم در بورس باید به اندازه کافی از مهارت سرمایه گذاری در بورس و همچنین دانش مالی کافی برخوردار باشید.در غیر این صورت هم مجبور خواهید شد استرس بالایی را تحمل کنید و هم امکان ضرر کردن شما بالا می رود.پس سرمایه گذاری مستقیم برای افرادی مناسب است که از اطلاعات مالی و مهارت کافی برای این کار برخوردار هستند.ضمن اینکه شما باید علاوه بر مهارت،زمان کافی را برای تحلیل و بررسی شرکت ها داشته باشید تا بتوانید گزینه های سرمایه گذاری مناسب را انتخاب نمایید.شما از طریق مراجعه حضوری به کارگزار،خرید و فروش آنلاین و همچنین خرید و فروش اینترنتی سهام می توانید سرمایه گذاری مستقیم در بورس را انجام دهید.

سرمایه گذاری غیر مستقیم :

این نوع از سرمایه گذاری مناسب افرادی است که به دلایل مختلف نمی توانند به صورت مستقیم اقدام به خرید و فروش سهام نمایند.مثلا فرصت،اطلاعات و یا مهارت کافی را برای بررسی و تحلیل و خرید و فروش سهام ندارند.به این دسته از افراد توصیه می شود که به صورت غیرمستقیم در بورس سرمایه گذاری نمایند.در روش غیر مستقیم،فرد سرمایه گذار مدیریت سرمایه خود را به دست افرادی می سپارد که هم مهارت و دانش مالی بالایی دارند و هم بیشتر وقتشان را مستقیما صرف بررسی تحلیل گزینه های مختلف سرمایه گذاری می کنند.در نتیجه سرمایه شما توسط یک تیم حرفه ای مدیریت خواهد شد.

انواع سرمایه گذاری غیر مستقیم در بورس :

همانطور که گفته شد در روش سرمایه گذاری غیرمستقیم،فرد سرمایه گذار دیگر به صورت مستقیم خرید و فروش سهام انجام نخواهد داد.بلکه مدیریت سرمایه خود را به افرادی می سپارد که هم اطلاعات و مهارت کافی برای انجام این مار دارند و هم بیشتر زمان خود را تحلیل و بررسی شرایط بازار و گزینه های مختلف سرمایه سرمایه گذاری اختصاص می دهند.در حال حاضر دو روش برای سرمایه گذاری به صورت غیر مستقیم در بورس وجود دارد.سرمایه گذاری از طریق صندوق های سرمایه گذاری و سرمیه گذاری با استفاده از شرکت های سبدگردان.هرکدام از این روش ها مزایا و معایب خودشان ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری را دارند.

سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری :

یک صندوق سرمایه گذاری مجموعه ای از سهام، اوراق مشارکت و سایر اوراق بهادار است. در واقع شما می توانید آن را به صورت شرکتی در نظر بگیرید که در آن افراد مختلف پول های خود را روی هم می گذارند و در سبدی از اوراق بهادار سرمایه گذاری می کنند.هنگامی که شما در یک صندوق سرمایه گذاری سرمایه گذاری می کنید،سرمایه شما بخشی از کل سرمایه صندوق خواهد شد.در نتیجه هرچقدر صندوق سود یا زیان بدست آورد،شما نیز به نسبت سرمایه خود از کل سرمایه صندوق،در این سود یا زیان سهیم هستید.این صندوق ها انواع مختلفی دارند که هرکدام از آنها وبژگی های مخصوص به خود را دارند.

مزایای سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری :

به طور خلاصه می توان از موارد زیر به عنوان ویژگی های سرمایه گذاری در یک صندوق سرمایه گذاری نام برد:

توانایی مدیریتی، کارآیی سرمایه گذاری و ریسک سقوط آتی قیمت سهام

علی رغم وجود ماهیت محوری سهم مدیریت از عملکرد شرکت، تصمیمات سرمایه گذاری، پاداش مدیران و حاکمیت شرکتی، همچنان یک واگرایی عقیده در رابطه با تاثیرات ویژه مدیریتی بر نتایج واحدهای تجاری وجود دارد. این پژوهش با هدف توسعه تحقیقات در حوزه اثرات مدیریتی بواسطه بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر تصمیمات سرمایه گذاری و ریسک سقوط قیمت ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری سهام صورت پذیرفته است. در این راستا برای اندازه گیری توانایی مدیران از مدل دمرجیان و همکاران ) 2013 ( استفاده شد و اثرات آن بر کارآیی سرمایه گذاری )در قالب سه مدل( و تعامل آن با عنصر کیفیت گزارشگری بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام )در قالب دو مدل( مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که توانایی مدیریتی، سرمایه گذاری کمتر از حد را کاهش، سرمایه گذاری بیش از حد را تقویت و در مجموع سبب افزایش انحراف در سطح سرمایه گذاری مورد انتظار می شود. همچنین نتایج مبین این امر است که
توانایی مدیریتی، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را بطور معناداری افزایش می دهد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی مطلوب، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را کاهش می دهد اما در این رابطه شواهدی مبنی بر رابطه تعاملی مدیران توانمند و کیفیت گزارشگری بالا با ریسک سقوط قیمت آتی سهام مشاهده نشد

کلیدواژه‌ها

• توانایی مدیریتی
• کارآیی سرمایه گذاری
• کیفیت گزارشگری مالی و ریسک سقوط قیمت سهام

عنوان مقاله [English]

Managerial Talent, Investment Efficiency and Stock Price Crash Risk

نویسنده [English]

• Mehdi Moradzadeh Fard Moradzadeh Fard

چکیده [English]

This study has been implemented with the aim of the development of the researches in the scope of
the management effects through investigation of the management ability on the investment decisions
and the stock price crash risk. In this regard and in order to measure the managers ability and its
related effects on the investment efficiency (in the form of three models) and also its interaction
with the element of the reporting quality on the future stock price crash risk (in the form of two
models), the Demorgian et al (2013) model has been used. Hence two different statistical samples
from the Tehran stock exchange listed companies and with the implementation of the Systematic
removal model have been used. Also in order to examine the hypotheses, estimation methods ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری and the
assumption of the model, the Panel analysis has been used. Our findings show that the managerial
talent decreases the underinvestment and reinforces the overinvestment and generally increases the
deviation of the expected level of investment. In addition, the results of this study on the one
hand, show that the managerial talent, meaningfully, decreases the future stock price crash risk
and from the other hand it shows that the desirable reporting quality, decreases the future stock
price crash risk. But there is no evidence showing the existence of an interactive relationship
between capable managers and high reporting quality with future stock price crash risk.

کلیدواژه‌ها [English]

• Managerial Talent
• Investment efficiency
• financial reporting quality
• Stock price crash risk

مراجع

بزرگ اصل، موسی و بیستون صالح زاده) 1393 (، توانایی مدیریت و کیفیت اقلام .139- تعهدی، مجله دانش حسابداری، سال پنجم، شماره 17 ، صص 119
پیری، پرویز؛ دیدار، حمزه و سیما خدایار یگانه ) 1393 (، بررسی تاثیر توانایی مدیریت بر کیفیت گزارشگری مالی در طول چرخه های عمر شرکتهای پذیرفته شده در بورس
. اوراق بهادار تهران، مجله پژوهشهای حسابداری مالی، شماره 21 ، صفحه 99 تا 118
حاجب، حمیدرضا؛ غیوری مقدم علی و محمدجواد غفاری ) 1393 (، بررسی تاثیر توانایی مدیریت بر ساختار سرمایه در صنعت مواد و محصولات دارویی، فصلنامه حسابداری
.1- سلامت،سال سوم، شماره سوم،شماره پیاپی) 9(، صص 17
فروغی، داریوش و پیمان قاسم زاده ) 1394 (، تاثیر اطمینان بیش از حد مدیریت بر - ریسک سقوط قیمت سهام، دانش حسابداری مالی، دوره دوم، شماره 2، صص 71
.55 ،) مرادزاده فرد، مهدی؛ فرج زاده، مریم؛ کرمی، شیما و مرتضی عدل زاده، ) 1393
بررسی رابطه محافظه کاری و کارایی سرمایه گذاری با توجه به وضعیت تأمین مالی و مالکیت نهایی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مجله
. 116- مطالعات تجربی حسابداری مالی، شماره 44 ، صفحه 97
مشایخ، شهناز ؛ بشیری منش، نازنین و سید سمانه شاهرخی، ) 1392 (، مدیریت سود و رفتار سرمایه گذاری واحدهای تجاری،، مجله مطالعات تجربی حسابداری مالی،
.99- شماره 40 ، صفحه 77
منصورفر، غلامرضا؛ دیدار، حمزه و وحید حسین پور ) 1394 (، بررسی توانایی مدیریت . بر کیفیت سود، مجله پژوهش های حسابداری مالی، شماره 23 ، صفحه 37 تا 54
هاشمی، سید عباس؛ صمدی، سعید و ریحانه هادیان، ) 1393 (، اثرکیفیت گزارشگری مالی و سررسید بدهی بر کارایی سرمایه گذاری، مطالعات تجربی حسابداری مالی،
. 143- شماره 44 ، صفحه 117

بررسی تاثیر کانون کنترل بر خطاهای ادراکی در تصمیم گیری سرمایه گذاران در بورس اوراق بهادار تهران

این تحقیق به معرفی مالی رفتاری می پردازد. سرمایه گذاری در یک حالت منسجم، مستلزم تجزیه و تحلیل ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه گذاری است. در این حالت، فعالیتهای مربوط به فرآیند تصمیم گیری، از عوامل مهم در محیط فعالیت سرمایه گذاران است که بر روی تصمیم گیری آنها تاثیر می گذارد که عوامل روانشناختی از جمله خطاهای ادراکی در تصمیم گیری های مالی است. وجود عوامل روانی موجب می شود که افراد در تصمیم گیری های مالی خود به صورت کاملا عقلایی عمل نکنند که با فرضیه بازار کارا تناقض دارد. هدف از این پژوهش این است که جهت کاهش خطاهای ادراکی در تصمیم گیری سرمایه گذاران به بررسی تاثیر کانون کنترل بر خطاهای ادراکی می پردازد تا بازار را به کارایی سوق دهد.
این پژوهش از نظر ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی از نوع همبستگی است. جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از طریق پرسشنامه بوده است و عمل توزیع پرسشنامه میان اعضای نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه سرمایه گذاران حقیقی بورس اوراق بهادار، کارگزاری ها و صندوق های مشترک سرمایه گذاری بورس اوراق بهادار در استان تهران می باشد. برای آزمون فرضیه ها از نرم افزار های آماری 19 spss وlisrel 8.7 استفاده گردید. فرضیات پژوهش از طریق مدل سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که رضایت شغلی، انگیزش، کارایی، تجربیات مثبت کاری و استرس بر خطاهای ادراکی تاثیرگذار است ولی استراتژی های مدیریتی بر خطاهای ادراکی تاثیر گذار نیست.

مدیریت مالی چیست؟ (تصمیمات، دامنه، ماهیت و اهمیت مدیریت مالی)

امور مالی حیات هر تجارتی محسوب می‌شود. اگرچه دارایی‌ها مانند هر منبع دیگری محدود هستند، اما از طرف دیگر، خواسته‌ها همیشه نامحدودند؛ از این رو، مدیریت مؤثر منابع مالی برای تجارت اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مطلب به سؤال تعریف مدیریت مالی چیست، اهمیت مدیریت مالی، مفهوم و قلمرو آن و همچنین تصمیمات مالی و برنامه‌ریزی‌های مربوط به آن می‌پردازیم.

جدیدترین فرصت‌های شغلی شرکت‌های معتبر را در صفحه آگهی استخدام ببینید.

مدیریت مالی چیست؟

برای هر تجارتی این امر اهمیت دارد که دارایی‌‌هایی که برای خرید آن هزینه کرده است، به‌گونه‌ای سرمایه‌گذاری شود که بازده حاصل از آن سرمایه‌گذاری، مبلغی بالاتر از هزینه مالی پرداخت‌شده باشد. به‌طور خلاصه، در پاسخ به تعریف مدیریت مالی چیست می‌توان گفت که:

• تلاش برای کاهش هزینه‌های مال؛
• اطمینان از کافی‌بودن بودجه در دسترس؛
• سروکارداشتن با برنامه‌ریزی، سازماندهی و کنترل فعالیت‌های مالی، مانند خرید و مصرف بودجه.

ماهیت، دامنه و اهمیت مدیریت مالی چیست؟

هر سازمانی برای به‌دست‌آوردن منابع، انجام فعالیت‌های تولید و سایر فعالیت‌های تجاری به سروکارداشتن با امور مالی نیاز ضروری دارد. پس از پاسخ به سؤال تعریف ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری مدیریت مالی چیست باید بدانیم که تئوری‌های بسیاری در مدیریت مالی وجود دارد:

برخی از کارشناسان امور مالی معتقدند که به‌طور کلی، مدیریت مالی درمورد تأمین بودجه موردنیاز یک کسب‌وکار با مطلو‌ب‌ترین شرایط است؛ بنابراین، روریکرد آنها در درجه اول به تهیه بودجه و شیوه‌های مختلف جمع‌آوری آن معطوف می‌شود؛ همچنین نگهداری از روابط حقوقی و حسابداری بین شرکت و منابع بودجه نیز از رویکردهای اتخاذی در این تئوری به شمار می‌آید.

بخش دیگری از کارشناسان امور مالی بر این باورند که به‌طور کلی، امور مالی به پول نقد مربوط است. از آنجا که تمام معاملات تجاری مستقیم یا غیرمستقیم شامل پول نقد می‌شوند، امور مالی مربوط به هر کاری است که در کسب‌وکار انجام شده است.

این سوال برای افراد پیش می‌آید که مقبول‌ترین دیدگاه مدیریت مالی چیست؟ سومین و مقبول‌ترین دیدگاه این است که مدیریت مالی، تهیه بودجه و استفاده مؤثر از آن را در بر می‌گیرد؛ به‌عنوان مثال، مدیریت مالی یک شرکت تولیدی باید اطمینان داشته باشد که بودجه برای راه‌اندازی کارخانه و نصب ماشین‌آلات کافی است؛ علاوه بر آن، باید مطمئن شود که سود به‌دست‌آمده، هزینه‌ها و ریسک‌هایی را که کسب‌وکار متحمل آن شده است، جبران می‌کند.

در یک بازار توسعه‌یافته، بیشتر کسب‌وکارها به‌آسانی می‌توانند سرمایه خود را افزایش دهند. اگرچه مشکل اصلی استفاده بهینه از سرمایه، از طریق برنامه ریزی و کنترل مؤثر مالی است؛ علاوه بر این‌ها، مدیر مالی باید نسبت به رسیدگی به وظایفی مانند تضمین دردسترس‌بودن بودجه، تخصیص درست آن، مدیریت بودجه، سرمایه‌گذاری درست روی آن، کنترل هزینه‌ها، پیش‌بینی نیازهای مالی، برنامه‌ریزی سود و تخمین میزان بازگشت سرمایه، ارزیابی سرمایه در گردش و غیره اطمینان داشته باشد. حال که متوجه شدیم اهمیت مدیریت مالی چیست و در ادامه به دامنه و عوامل تعیین کننده دامنه آن می‌پردازیم.

دامنه مدیریت مالی چیست و عوامل تعیین این دامنه کدامند؟

برای دانستن مفهوم و اصول مدیریت مالی ملزم هستید که بدانید دامنه مدیریت مالی چیست. این مهم است که تصمیمات مالی گرفته‌شده، پشتیبان منافع سهام‌داران باشد؛ علاوه بر این، دامنه مالی، به‌معنای استفاده از حداکثر سرمایه سهام‌دار برای رشد سازمان، به عوامل دیگری نیز بستگی دارد؛ عواملی مانند: افزایش بهای خالص، میزان سرمایه کسب‌وکار و سودهای بازگشتی.

تصمیمات مدیریت مالی چیست و به چند دسته تقسیم می‌شود؟

در این قسمت از مطلب پس از این که متوجه شدید تعریف مدیریت مالی چیست باید با تصمیمات آن آشنا شوید. تلاش مدیران سازمان‌ها اصولا مبنی بر کاهش هزینه در سازمان و استفاده از بودجه ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری به بهینه‌ترین و سودآورترین روش است.

به‌طور معمول، این مدیران تصمیمات زیر را اتخاذ می‌کنند:

تصمیمات مربوط به سرمایه‌گذاری: مدیران موظفند که درمورد مقدار سرمایه‌گذاری، خارج از منابع مالی موجود، بر پایه کوتاه‌مدت و بلند‌مدت بودن آن تصمیم بگیرند؛ این تصمیم بر ۲ نوع است:

• تصمیمات بلندمدت سرمایه‌گذاری یا بودجه سرمایه‌گذاری به‌معنای تعهد بودجه برای مدتی طولانی، مانند عایدی‌های ثابت است. این تصمیمات برگشت‌ناپذیرند و به‌طور معمول مواردی را در بر می‌گیرند که به سرمایه‌گذاری در یک ساختمان، زمین، ماشین‌آلات و دستگاه‌ها و تعویض آنها با نمونه جدید و غیره مربوط می‌شوند. این تصمیمات، تعقیب مالی و عملکرد هر کسب‌وکاری را مشخص می‌کنند.
• تصمیمات سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت یا مدیریت سرمایه در گردش، به‌معنای تعهد بودجه برای مدت زمان کوتاه، مانند دارایی جاری است. اینها تصمیماتی را در خود جای می‌دهند که به سرمایه‌گذاری وجوه به‌صورت پول نقد، سپرده‌های بانکی و سایر سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت مربوط است؛ همچنین به‌طور مستقیم بر جاری‌بودن و کارایی کسب‌وکار اثر می‌گذارند.

تصمیمات تأمین مالی: مدیران تصمیماتی را مبنی بر افزایش سرمایه از منابع بلندمدت، که ساختار سرمایه گفته می‌شود، و منابع کوتاه‌مدت، که سرمایه در گردش گفته می‌شود، می‌گیرند؛ این نوع مدیریت نیز بر ۲ نوع است:

• تصمیمات برنامه‌ریزی مالی که به تخمین منابع و کاربرد بودجه مربوط می‌شود. این به‌معنای پیش‌بینی نیازهای یک سازمان برای اطمینان از دسترسی کافی به منابع مالی است. هدف اصلی برنامه‌ریزی مالی اطمینان از آن است که در مواقع موردنیاز بودجه لازم وجود داشته باشد؛
• تصمیمات مربوط به ساختار سرمایه که شامل شناسایی منابع بودجه است؛ همچنین تصمیماتی را در رابطه با انتخاب منابع خارجی (صدور سهام، اوراق قرضه، استقراض از بانک‌ها) یا منابع داخلی (درآمد باقی‌مانده برای افزایش بودجه) در بر می‌گیرد.

تصمیمات مربوط به سود سهام: این مورد شامل تصمیماتی مرتبط با آن مقدار از درآمد است که به‌عنوان سود سهام توزیع می‌شود. سهام‌داران همیشه خواهان سود بیشترند؛ در حالی‌که ماهیت اصلی تصمیمات سرمایه‌گذاری مدیران می‌خواهند درآمد را برای رفع نیازهای کسب‌وکار نگه دارند؛ از این رو، این مورد تصمیم مدیریتی پیچیده‌ای به حساب می‌آید. در نهایت این مطلب با این که مدیریت مالی چیست و چه اهمیتی دارد آشنا شدیم و دامنه‌های آن را نیز مورد بررسی قرار دادیم.

سخن آخر

اهمیت مدیریت مالی بسیار بالاست و تصمیمات اتخاذ‌شده مبتنی بر آن، در هر سازمانی حائز اهمیت است؛ زیرا می‌تواند تمام فعالیت‌های سازمان را تحت‌الشعاع قرار دهد یا اگر مشکلی در زمینه مدیریت پیش بیاید، کل سازمان به خطر می‌افتد؛ بنابراین، باید با بررسی کامل این موضوع که دقیقا تعریف مدیریت مالی چیست و تسلط بر آن، وارد حیطه کاری مرتبط با آن شد. شما چه تجربه‌ای‌ در زمینه مدیریت مالی سازمان‌ها دارید؟

با ساختن یک رزومه حرفه‌ای، برای استخدام در بهترین فرصت‌های شغلی اقدام کنید.